Suç olgusu üzerine deneme

                İnsan yaşamak zorunda olduğundan ihtiyaçlar yeni suçları yaratacaktır. Buda yeni suçların sadece kişilerin ismi değişir. Bu arızalı bir yolda çok kazanın olmasına benzer bu o toplumun eksiltici ve arızalı yanını gösterir.

                Suçluyu imha etmek dolayısıyla bir ceza değildir. Sadece suçu yok saymaktan başka bir işe yaramaz. Adam öldürmek ne idamlarla ne ölüm cezaları ortadan kaldıramamıştır. Ansan insan insansal bir ortamda yaşadığı sürece yaralamayı şiddeti kini düşmanlığı ortadan kaldırırken bu çelişkileri çözmeyi ve çözüm yolları üretmeyi taahhüt eder.

                İnsansal olmayan ortamda suç ve suçlu azalmadığı gibi kargaşa ve terör olaylarının içinde ölüm cezaları sadece kanıksanır. Ayna savaşta insan ölümlerinin savaşı durdurmadığı gibi hatta daha da artırdığı bilinirse ancak toplumun kabul edilebilir seçeneklere sürüklenmesi ve şartların aleyhine dönmesi durumunda savaşın yenilgisi kabul edilir.

                Demek ki toplumlar ölümle cezalandırılamayacağı gibi bireylerin ölümle cezalandırılması o fiillerin ortadan kalkmasına değil aynısı ile kalmasına neden olur. Çünkü idam edilen kişi ne kendine verilen cezadan dolayı kendini düzeltebilir nede toplum bu cezanın zaman içinde suçu irdeleyebilir nede suçlu cezasının sonucunda o koşulları iyileştirilebilir. Suçlu yok edildiğinden suçta tam anlamı ile üstü kapatılır. (suçlu yok edilerek suçunda yok edildiği büyük yanılgısı).  Kişiyi, suçluyu yok ederek suç ortadan kaldırıldı sanısı yaratılarak toplum eski statülerini eski yeleri kaybetmeden değişim yaşamadan o toplumda bu tür suç  bir daha işlenmeyecekmiş gibi devam eder oysa aynı depremler gibi bir süre sonra tekrar yeniden ortaya çıkar. Toplumlar tekrar isim değiştirerek yeni suçlu üretilir ve bunu yok etmek için suçlu ortadan kaldırılarak suç yok edildiği izlenimi verilirken;  kıssas da yeni suça karşılık işlenen suçlar (idam cezaları ve kan davaları ilkel toplumsal kalıntılardır) toplumu suça değil suçluya yönlendirerek  toplumsal yaraya bir başka yara açılarak başka suç işlenerek devam eder.

                Ceza suça karşılık verilirken suçun nevi, çeşidi sınırı ve belli bir alanı vardır. Aynı cezada suça karşılık nevisi çeşidi sınırı ve alanı vardır. Sınırı suçun sınırı kadar kapladığı alın suçun kapladığı alan kadardır. Oysa ölüm cezası bir ceza değildir. Bir sınırı yoktur alanı da yoktur. Bu yüzden bir ceza değil aynısı ile karşılık vermektir. Yani kısasa kısas dır ölüm cezası. Bu yüzden ölüm cezasına çaptırılan kişiyi infaz eden kişi aynı zamanda suçluyu öldürerek yeniden bir suç işlemektedir. Bu suç cezasız kalarak ödüllendirilmiş olur. Suçludan bir suçsuz doğmaz iki suçludan biri mekanda imha olurken diğeri beyinde imha olur. Tüm toplumla idamı ceza olarak kabul etmiş uygulamış olmasına rağmen ölüm cezasına güvenerek bazı suça itilmeleri engellemek yerine ölüm cezasını uygulayarak toplum daha kolay bir yol seçer.

                Oysa ölen kişinin geri getirilemeyeceği gibi ikinci ölen(idam edilen) kişide iktisadi bir varlık olduğundan toplum iki kişilik kayıp oluşur. Bir topluma bir kayıp yeter de artar. (Araba kazasında suçlu olan çarpan kişinin arabasın çarparak ceza verilmez) İş ki buna neden olan argümanları ortadan kaldırılmalıdır.

                Ku klan ku zenci avına çıkar çıkmasına da bunlara ceza vermek yada vermemek önemli değildir. Bu örgütün dayanakları ortadan kaldırmaktır önemli olan. 28.4.99

                “Suçu cemiyet hazırlar ferd işler” Alfieri

                Alfieri’nde belirttiği gibi toplum herkese bir görev biçer bu görevin şartlarını hazırlar fert ise hazırlanmış (şartlar içinde kendine hazırlanmış rolü ya iyi oynar yada kötü . Her ne kadar suçu hazırlayan cemiyet ise de uygulayan kişi olduğundan onun yaratıcısı ve hazırlayıcısı olduğu sanılır. Ya da kişi o aşamalardan geçerken bazen bilinçli bazen bilinçsiz bu bu eylemlerde bulunur. Oysa toplumun içine düşürdüğü şartlara bulaşma yada suçun ortasında kalmayı suçun şartlarını ortadan kaldırmayı kişinin becerisi yada kapasitesi ile orantılıdır.