SosyalSanat Değişmeyen tek şey değişimdir
İlgili Makaleler
SUÇ OLGUSU
Suç insanlar var olduğu ve birlikte yaşamaya mecbur olduklarından beri vicdan ile kamu vicdanı arasında oluşan çelişkiden ortaya çıkan bir durum bir oluşum bir vakadan başka bir şey değildir.
İnsan beraber yaşamaya başlamadan önce hayvani kurallar içinde var olma mücadelesi verirken suç ve suçlulukta yoktu. Sadece hayatta kalmanın koşullarını yaratma sorunu vardı. Kim bu sorunları aşarsa hayatta kalabiliyordu. Ne zaman ki insanlar beraber yaşamaya başladı o zamandan beri tabiatın tabii kurallarını yıkmaya ve yeni kurallar koymaya ve cezalar vermeye başladı. İnsanın hafızası bir hayvanınkinden gelişmiş olduğundan cezayı ve mahiyetini şeklini zamanını kendi belirlemeye başladı. Hayvanlarda sürüye saldırı olduğunda eğer karşı koyabilecek gücü varsa karşı koyuyor yoksa kaçıyordu. Düello bittiğinde ve birisi kaybettiğinde ya kaçıyor kurtuluyor yada canından oluyor yem oluyor ve karnı doyan taraf daha sonra olay yerinde uzaklaşıyordu. Yeniden ihtiyaçlar ortaya çıkana kadar her şey süt liman gibi kendi haline bırakılıyordu.
İnsanı hayvandan ayıran şey insanı insan yapan onun hafızasıdır yani onun tarihidir. Ne kadar uzun tarihe sahip olursa onun insanlaşma süreci daha gelişmiş yapıya ulaşır. Bu tarih insanın hafızasının gelişim tarihidir. İnsan hafızasını ne kadar sağlam tutarsa ve ne kadar tarihini(geçmişini) iyi okursa geleceğini de o kadar iyi tasarlar. Tarihi olmayanın uzun bir geleceği de olmaz. Dolayısıyla hafızası olmayan bir toplum aynı hastalığa yakalanma ondan kurtulma sorunlarını her zaman yaşar. Hafıza dün insan beyniydi; eksiltici bir hafıza ve aynı zamanda yanlı bir hafızadır. Kimin hafızasında bilgi ve vaka kalırsa onun yorumları ile yeniden tezahür bulur. Beynin hafızası vicdan ile ben arasında sıkışmış bir hafızadır.
Viçdan toplum içinde yaşama kurallarını belirlerken ben ile çelişki halindedir. Hayvanlarda gelişmiş bir beyin dolayısıyla hafıza olmadığından vicdan sorunu yoktur. ihtiyaçlarını doğal güdü ve dürtüleri aracılığı yapar ve ben psikozu ve (aile) kavramı çabasından başka bir şey değildir. Aile sadece yavruyu korumu (nesli devam ettirme) güdüsüdür. Ve zorunlu ihtiyaçlarını giderdikten sonra (yeme içme gibi) her şey eski haline döner. Aynı insanın bir hayvanı kesip yemesi ne kadar doğal ise hayvanın bir diğer hayvanı parçalayıp yemesi o kadar doğaldır. Bu bir denge içersinde var olur. Hayvan hafızası kayıt tutacak kadar olmadığından çevresel koşulları geçmişi geleceği yada yanındakileri hesaba katmaz. Her hayvan tek başına avlanır yada sürü halinde yaşar. Sürü halinde avlanın hayvanlar azdır. Çoğu hayvan sadece yavrularını doyurmak için fazladan avlanır. Onun dışında her hayvan kendi ihtiyacını kendi karşılar yada kendi yiyeceğini kendi bulur. Hayvanda gelişmiş kayıt tutan bir hafızası olmadığından birikim yapma kısıtlı kodlanmış hareketler bütünü içinde var olur.Sürü yada topluluğun ihtiyaçları birikim sorunlarını beraberce giderirler. Büyük bir hafıza ve birikim sorunu olmadığı için paylaşım sorunu da yoktur. Bu nedenle paylaşım sorunu yoksa çatışma ve kavga sorunu da olmaz. Oysa insan oğlunda ön önemli şey her şeyi biriktirmek hafızaya bilgi biriktirmek elde ettiği şeyleri biriktirmektir. Bir arada yaşama başlaması en önemli birikim sorunu ortaya çıkarmıştır. Her birikim sorunu aynı zamanda paylaşım sorununu yaratır. Her birikim kendisi için olmadığı daha sonra paylaşmaya başka kişilerin dahil olması pay alması üretenle tüketen arasında uzlaşmaz çelişkiyi yaratmıştır. Uzlaşmaz çelişki aynı zamanda suç olgusunu yaratır
Hayvanda birikim olmadığından paylaşım sorunu ve suç olgusu da yoktur. Hayvanlar yemlerini yerken kimseyle paylaşmaz ama karnı doyduğunda kalan payı sırtına alıp götürmez kalanı
Çok güzel bir tespit ”Suçluyu idam etmek veya kısas uygulayıp öldürmekle suçu değil suçluyu ortadan kaldırmış olursunuz ama suç o toplumda varlığını sürdürmeye devam eder.” Suçu cemiyet yaratır fert uygular bu yüzden olumlu yönde değişim toplumda yayılmalı ki fert düzeyinde sonuç alınabilsin