Suç olgusu üzerine deneme

                  Birde kişiyi toplumu etkileyerek ona istediği eylemi yaptırabilmek için onu tesiri altına alır. Onu bazı ahlaksal payeler biçer onu kahramanlaştırır. Ve kişi o eylemi yapmaya kendi isteği ile gider. Bu aynı zamanda onu etkileyen zümrenin yapısı da onu etkiler. “zümreye karşı yapılan ayrımlar nefret ve mahrumiyet hisleri kamçılar” Bu da o toplumsal yapının içindeki insanlar daha saldırgan olabilir. Toplumun içindeki suçtan önce yaşam vardır. Bu yaşantının içinde olumluluklar yanında birey üzerinde olumsuzluklarda birikim yapmaktadır. Toplumun nimetlerinden yararlanamayan geniş bir tabaka vardır. Bu tabakayı toplum kendi içinde denetim altında tutmaya çalışır. Bu mekanizmanın en aza indiği yerde bireylerin birbiri ile çatışması başlar. Şiddet sonucu belli suçlar oluşur. Bu suçların oluşu içinde kişinin olumsuz birikimleri ile geçici epidemi (gözün kararması) korku yada kırıp dökme isteği bir annenin çocuğunu öldürmesine kadar vardırabilmektedir.

                Asıl suçun oluşumu psikolojik faktörden oluşmadığı sürece ancak suçun oluşum esnasından sonra psikolojik faktörler içine girmektedir. Kişinin psikolojik yapısına göre ya panikler geri çekilir yada saldırganlaşır ve hayvani duyguların içinde kalır.

                Din, ahlak kuralları, toplumsal normları o toplumun işleyiş mantığını kurmaya ve üretim biçiminin içinde bir işleyim yöntemi olmaya çalışır. Kişi ya bunlara uyar yada bunlara karşı durur. Onun bu duruşu toplumun onu etki altına alması yada alamaması toplumdaki suç kabul edilen anti toplumsal kişiliğe bürünecektir. Anti toplumsal kişilik bozuk bir karakter yapısı yaratırken uyumsuzluk onu hata yapmaya ve toplumdan itilmeye neden olur. Her ne kadar anti toplumsal kişilik suç yapacak diye bir kural yoktur. Bu anti toplumsal kişilik kendisi olmasa da bir başkasının suça itebilir. Birinin bir saldırıya uğraması o kişinin de saldırganlaşmasına neden olacaktır. Bozuk kişilik bir suçu yaratırken karşı taraftakinin suça katılması ile karşılık suç oluşur. Haklı haksız karışır. İlk başlatan değil diğer kendini suçun ortasında bulabilir. Bu “ölenin mi öldürenin mi suçlu” olduğu gibi veciz söze yansır. Bozuk kişilik yapısı çekirgenin sıçraması gibi bir iki sıçramadan sonra karşı tarafın o kişinin gücünü aşması ile suçlu iken mağdur duruma düşebilir.

                Suçun ve suçlunun oluşması sadece bireyin suça düşmesi ile değil taraf olanında o suça ortak olmasına neden olur. Bu suçluyu ikileştirir. Bir suçlu varken iki suçlu ortaya çıkar. Mahkemeler oysa tek bir suçlu üzerine kurulur. Kaybeden taraf hep mağdur olarak kabul edilir. Ayakta kalan kişi ise suçlu.

                “Genellikle suçlularda patolojik nitelikte olmamakla beraber fikir çatışmalar, yetersizlik, duygusu ve hissi anormallikler görülür”

                Bu tespiti kişinin suç ortamında var olması ve çelişkileri aşmada gösterdiği zafiyet yada önündeki olumsuz örneklerin onun için kanıksanmış olması(kavga ve dövüşün normalleşmesi) çelişkiyi şiddeti çözmeye çalışacaktır. Burada gösterdiği becerisinin yada gücünün yeterli olmadığını gördüğünde suçu yaratan kişiliğin saldırganlaşması yada kendi bir an kaybetmesi yada korkunun içine sürüklenmesi şiddeti getirecektir. Bunun başarısızlığı ve suçun içinde bulması ve kendini suçluluktan kurtaramaması kişide çöküntüye neden olur. Bu da yetersizlik duygusu yaratır. Yine geçici epidemi dediğimiz anomali durumlar suçun işleniş yapısı düştüğü çöküntü onda psikozlar yaratacak anormallikler oluşacaktır.

 İbrahim CAN