Doğal ayıklanma ve canlılık ve suç olgusu

               Bu doğal seleksiyon denge ancak yaşam kaynağını topraktan alan bitki canlılığı üstüne kurmuştur. Bitkiler ne kadar fazla gelişirse hem canlı türü fazlalaşmaktı hem de canlılardaki koruyucu özellikler daha da artmaktadır. Aynı enerjinin sakınımı kanunu gibi canlılığın(canlının) sakınım kanunu vardır. Canlı kendi kendisini kurar ve korur. Birileri av birileri avcıdır. Bu da canlının içindeki bu dengede ceza ve cezalandırma olmaktadır. Ama hayvanlar aleminde suçta yoktur, suçluda.  Çünkü hiçbir canlı bir başka hayvan yada bitkinin canına kastetse ve onu öldürse de insan gibi karşıtını tümüyle yok etmeyi düşünmez: dolayısıyla suç oluşmaz. Ve aynı zamanda kendi türünü sürdürmek için mücadele eder :  Ve şiddeti kendi türüne yönelten kendi türünü bilerek ve isteyerek öldüren tek varlık insandır. Suçu suçluyu da üreten insandır. Suç bir başka tür diğer canlılar üzerine yöneltildiğinde oluşmaz. Kendi türüne karşı koruyucudur tüm canlılar insan hariç. Çok az hayvan belli dönemler hariç kendi türünü öldürür. Kendi kendini,(kendini asmak) kendi türünü yok etmeye öldürmeye çalışan tek tür insandır diğer canlılar yaşamak için yiyecek için bir canlıyı öldürürken insan yaşatmamak amacı ile öldürmektedir.  Amacı diğer insanların varlıklarını ele geçirmektir. İnsan hayatını öldürürken canlı hayatı uygarlığını çalmaya çalışır gündelik yiyecek ihtiyacından fazlasını çaldığı için hırsızlık ve hayatları çaldığı için (kendi türünü öldürmekle)suçludur buda büyük bir suçtur

            Çünkü doğa karşıtlar içindeki dengede canlığının sürdürür. Bir tür bir başka tür üzerinde belli bir üstünlük kurmaya başladığı zaman kendi yiyeceklerinin azalması ile karşı karşıya kalır. Bu sefer kendi türü açlıktan ölür. Yılanlar tarla farelerini yok edecek kadar öldürüp atsa kendi yaşam alanını küçültür. İhtiyacından fazlası öldürülmesi karşı tarafın türünün yok olmasıdır. Bu kendi türünün de yiyecek bulamamasına ve türünün yok olmasına neden olacaktır. Bu nedenle doğal akıl ihtiyacın kadar olana sahip olmaktır. Bu canlılığın ayakta kalması için zorunlu canlılığın yasasıdır. Türün birini yok ederseniz tarlalardaki fareleri zehirlerseniz ne yılanlar yaşayabilir ne kartallar nede diğer kuşlar ve hayvanlar. Canlılığını öldürmüş bir toprak parçası ile karşı karşıya kalırız. Kara parçası çölleşmeye başlar. Bu durum yerli yersiz doğayı öldüresiye ilaçlamak  doğal dengeyi bozuyor dolayısıyla doğaya karşı insan oğlu suç işliyor

                Hayvan kendi düşmanı yada kendi yiyeceğini elde ettiği zaman onu tümüyle yok etmez. Kavga ise orada olur ölen ölür kalan sağlar yoluna devam eder.Doğanın belleği canlılığını korumaktır. Doğal akıl (doğadaki diğer canlılar) İnsan gibi büyük bir belleğe öldürücü bir belleğe sahip değildir.

  (         Mayıs 99) İbrahim CAN