Zehirleniyor çocuklarımız

Kimsesiz çocuklarımız

ölüyoruz yavaş, yavaş ölüyoruz
iğnelerle kendimizi öldürüyoruz
öyle ki içmesem, iğne vurmasam

dayanamıyorum

kollarım delik deşik
ekmek aş istemem
bir fırt çeksem
bulutlar üstündeyim

vücutlar paramparça
yerlerde yuvarlanıyor

incecik bedenler
yerlerde kıvranıyor
Çocuklar yavaş yavaş ölüyor

kuytuluklarda yuvarlanıyor
bir insan gibi değil
bir hayvan gibi yaşıyor
kuru kartonlar üstünde 

barakalarda yaşıyorlar
herhalde bunlar insan değil
hayvan olsa dernekleri olurdu
insan olsa  dergileri olurdu

bunlar anasız babasız
kimsesiz çocuklar
sentetik zehirle sürünerek
yavaş yavaş ölüyor

aldırış eden yok
hükümetler ne çare
para babaları geçsin kar ‘a
ezilsin gençler

fakir çocukları bir bit gibi
her gün zehirlensinler
ocaklar sönsün
insanlar öldürülsün her gün

yaşam savaşı deyip geçersin.
savaşlarla cana kıymak değil
asıl olan savaştan uzak,
insanı yaşatmak

savaş her bir şeyi yok eder

kimi yavaş yavaş (iğnelerle) ölür
kimi top yekün (bombalarla) ölür
tüketiyoruz çocuklarımızı
analar babalar üretsin dursun

bizde çocuktuk
ailemiz ve çevremiz
elimizden tuttu büyüttü

büyüyemeyen çocuklar
yavaş yavaş ölüyor

bakamazsan çocuğa
bırakın bir fidan gibi
doğada büyüsün

bir çiçek gibi bakım yapın
Çiçek açsın çocuklar

kuytulara atmayın çocukları
sahipsiz kalmasın insanoğlu
onlar hayvan değil insan

bakarsan  adam olur
morfinlersen yavaş yavaş ölür
iyi bakın çocuklarınıza
bakımsız çocuklar yavaş yavaş ölür.

çocuklar ölürse bir nesil ölür
insanlığımız ölür
geleceğimiz ölür

Çocuklar yavaş yavaş ölür.

hakkında admin

Ayrıca Kontrol Edin

Muş ovasında karlı ilk bahar Lale ve murat Köprüsü manzarası

Muş (Ermenice: Մուշ, Kürtçe: Mûş), Muş ilinin merkezi olan ve ile ismini veren şehirdir. Ayrıca …

Bir yanıt yazın

Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.

error: Content is protected !!